واژه سلول بنیادی نخستین بار در سال ۱۹۰۸ توسط بافت شناس روسی به نام الکساندر ماکسیموف مطرح شد. منشا این نام گذاری مشاهده باز تولید سلول های خونی در بدن انسان توسط دسته ی دیگری از سلول ها بود و از آن جا که برخی سلول ها به عنوان منشا دیگر سلول‌های بدن پنداشته می شدند، سلول های بنیادی یا سلول ساقه ای نامیده شدند.
سلول‌های بنیادی سلول های اولیه ای هستند که توانایی تمایز به انواع سلول ها را دارا می باشند.
این سلول ها قدرت تقسیم و بازسازی خود و تبدیل به سلول های تخصص یافته مانند نورون، کندروسیت، هپاتوسیت و استئوبلاست را دارند.
سلول های بنیادی به سه دسته تقسیم می شوند: ۱- سلول های بنیادی جنینی ۲- سلول های زایای جنینی
۳- سلول های بنیادی بزرگسال
سلول های بنیادی جنینی: دارای توانایی منحصر به فرد پرتوانی هستند و امکان تمایز به انواع دودمان سلولی را دارند.
این سلول ها مشتق شده از توده ی سلولی اولیه که تقریبا در روز چهارم پس از لقاح تشکیل می شود و نیز سلول های مشتق شده از جنین ۵ تا ۷ روز پس از لقاح است. سلول های بنیادی جنینی در شرایط آزمایشگاهی یا در بدن موجودات زنده به PGC و گامت های نر و ماده بالغ تمایز می یابند. فرایند تمایز خود به خودی و سریع است.